เมื่อชะตาลิขิต
เนปาล...ประเทศที่ไม่เคยคิด ไม่เคยมีเป้าหมายว่าจะไป เพราะภาพลักษณ์ล้วนแต่มีสถานที่ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวความเชื่อ ศาสนา ปรัชญา และตนเองก็ไม่ใช่ผู้แสวงหาในแนวทางนั้น
จนอยู่ๆ มีโอกาสรู้จักสาวน้อย ซาบรีน่า หญิงสาวพลัดถิ่นจากประเทศนั้นมาเรียนต่อไกลถึงเมืองไทย ภาพลักษณ์ของเนปาลเปลี่ยนไปมากมายเพราะได้รู้จักและพูดคุยกับเธอ
"พี่คะ หนูจะกลับไปเยี่ยมบ้าน พี่อยากไปเที่ยวเนปาลกับหนูไหมคะ"
คำถามสั้นๆ มีเวลาคิดเพียงวันสองวัน แล้วฉันก็รับปากมาประเทศที่ชื่อคุ้นเคยว่าเป็นดินแดนศักสิทธิ์ หลากความเชื่อ ล้ำลึกเชิงวัฒนธรรม ตอนนั้นคิดเพียงว่า หากมีโอกาสเที่ยวประเทศนี้สักครั้ง การไปกับคนถิ่น ที่รู้ลึก รู้จริง น่าจะโอกาสดีเป็นที่สุด
เตรียมตัว
เนปาล เป็นประเทศที่ต้องขอวีซ่าในการเข้าประเทศ เลือกทำได้ที่สถานที่ทูตเนปาลประจำประเทศไทย (http://www.nepalembassybangkok.com/visathai.php) หรือจะไปขอวีซ่าได้ที่สถามบินเมื่อถึงเนปาลได้เลย (Visa on Arrival) โดยใช้หลักฐานง่ายๆ แค่
- หนังสือเดินทาง (ที่มีอายุการใช้ไม่น้อยกว่า 6 เดือน)
- สำเนาหนังสือเดินทาง 1 ฉบับ
- แบบฟอร์มการขอวีซ่าดาวโหลดได้จากเว็บไซต์เบื้องต้น (กรอกหรือพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ)
- รูปถ่ายสี 1 รูป (ขนาด 2x2 นิ้ว ที่มีพื้นหลังเป็นสีอ่อน ไม่มีลวดลาย ไม่สวมแว่นตากันแดด) ติดที่มุมขวาของแบบฟอร์มขอวีซ่า
- ค่าธรรมเนียม (25 US$ สำหรับ 15 วัน)
ตั๋วเครื่องบิน จากประเทศไทยมีสายการบินหลายสายเดินทางไปเนปาล ราคาค่าตั๋วต่างกันเล็กน้อย สายการบินเนปาล ให้บริการได้ไม่เลว เครื่องบินใหม่ อาหารก็พอใช้ได้ หากต้องการประสบการณ์แปลกใหม่ ก็ลองสายการบินนี้ก็ไม่เลว
สวัสดีกาฐมาณฑุ
สามชั่วโมงจากเมืองไทย เท้าก็แตะลงกรุงกาฐมาณฑุ เมืองหลวงของเนปาล เมืองนี้ตั้งอยู่ในหุบเขา เมื่อเที่ยบกับกรุงเทพแล้ว เมืองนี้น่าจะมีขนาดเล็ก และมีความเจริญทางวัตถุน้อยกว่าอยู่พอสมควร ถนนหนทาง สิ่งก่อสร้างหลายแห่งอยู่ระหว่างแก้ไข เพิ่มเติมเป็นผลจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่เมื่อหลายปีก่อน ที่ได้ทำลายอาการบ้านเรือน สิ่งก่อสร้างไปมากมาย นอกจากนั้นการก่อสร้างใหม่ๆ อาจเป็นผลจากความเจริญที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาตามความเปลี่ยนแปลงของโลก
โรงแรมที่พักมีหลายระดับให้เลือก บริเวณที่เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวคือย่านทาเมล (Thamel) เนื่องจากเป็นย่านใจกลาเมือง และใกล้สถานที่ท่องเที่ยวหลักๆ หลายแห่งในกาฐมาณฑุ ครั้งนี้ได้พักที่โรงแรมเล็กๆ ชื่อ Hotel Bhishwonath
อากาศปลายเดือนธันวาคมเย็นสบาย ด้วยอุณหภูมิต่ำกว่าเมืองไทยกว่าสิบองศา ตอนเช้าใกล้ๆ โรงแรมมีร้านขายของที่ระลึก มีร้านชา ร้านขายงานฝีมือพื้นเมืองให้เลือกซื้อ ยามเช้า ริมถนนมีพ่อค้ายกเตาแกสเล็กๆ มาขายชาร้อนริมถนนเป็นระยะๆ บรรยากาศดูแปลกตาสำหรับคนไทยอย่างเรา แต่สำหรับฉัน...
ทาเมลมีเสน่ห์ในแบบของมัน
ร้านขายของที่ระลึกย่นทาเมล |
ร้านขายของริมทางเดินยามเช้า |
บรรยากาศง่ายๆ ที่ย่านทาเมล |
สิ่งที่สัมผัสแรกได้คือ ผู้คนดูเป็นมิตร (กว่าที่เคยคิดและมโนไปเองเอาไว้) ผู้ชายมักมาทำงานออกหน้า (เดาเอาเองว่าผู้ชายเป็นใหญ่) เพราะไม่ค่อยเห็นผู้หญิงออกมาทำงานด้านหน้าร้าน หรือในโรงแรมที่พักมากนัก ในร้านอาหาร พนักงานชายเท่านั้นที่เป็นคนเสิรฟ ขับรถ ขายของฯลฯ
ถึงตรงนี้ ....จุดเริ่มต้นของประสบการ์ใหม่ของฉัน เริ่มต้นขึ้นแล้ว